Për shekuj me radhë, mishi është konsideruar si përbërësi më i rëndësishëm i çdo vakti. Mishi ishte më shumë se vetëm ushqim, ai ishte ushqimi më i rëndësishëm dhe më i shtrenjtë. Për shkak të kësaj, ai shihej si një simbol i pushtetit publik.
Historikisht, mishi ishte i rezervuar për tryezat e shtresave të larta, ndërsa fshatarët hanin kryesisht ushqime bimore. Si rezultat, konsumi i mishit u shoqërua me strukturat dominuese të pushtetit në shoqëri dhe mungesa e tij nga pjata tregonte se një person i përket segmentit të paprivilegjuar të popullsisë. Kontrolli i furnizimit me mish ishte si kontrolli i njerëzve.
Në të njëjtën kohë, mishi filloi të luante një rol të spikatur në gjuhën tonë. A e keni vënë re se fjalimi ynë i përditshëm është i mbushur me metafora ushqimore, shpesh të bazuara në mish?
Ndikimi i mishit nuk e ka anashkaluar letërsinë. Për shembull, shkrimtarja angleze Janet Winterson përdor mishin si simbol në veprat e saj. Në romanin e saj “Pasioni”, prodhimi, shpërndarja dhe konsumimi i mishit simbolizon pabarazinë e pushtetit në epokën e Napoleonit. Personazhi kryesor, Villanelle, i shet veten ushtarëve rusë për të marrë një furnizim me mish të vlefshëm nga gjykata. Ekziston gjithashtu një metaforë që trupi i femrës është vetëm një lloj mishi për këta burra dhe ata sundohen nga dëshira mishngrënëse. Dhe obsesioni i Napoleonit për të ngrënë mish simbolizon dëshirën e tij për të pushtuar botën.
Natyrisht, Winterson nuk është i vetmi autor që tregon në trillime se mishi mund të nënkuptojë më shumë sesa thjesht ushqim. Shkrimtarja Virginia Woolf, në romanin e saj To the Light, përshkruan skenën e përgatitjes së një zierje viçi që zgjat tre ditë. Ky proces kërkon shumë përpjekje nga shefja Matilda. Kur mishi është më në fund gati për t'u shërbyer, mendimi i parë i zonjës Ramsay është se ajo "duhet të zgjedhë me kujdes një prerje veçanërisht të butë për William Banks". Dikush sheh idenë se e drejta e një personi të rëndësishëm për të ngrënë mishin më të mirë është e pamohueshme. Kuptimi është i njëjtë me atë të Winterson: mishi është forcë.
Në realitetet e sotme, mishi është bërë vazhdimisht objekt i diskutimeve të shumta sociale dhe politike, duke përfshirë mënyrën se si prodhimi dhe konsumi i mishit kontribuon në ndryshimet klimatike dhe degradimin e mjedisit. Përveç kësaj, studimet tregojnë ndikimin negativ të ngrënies së mishit në trupin e njeriut. Shumë njerëz bëhen vegan, duke u bërë pjesë e një lëvizjeje që kërkon të ndryshojë hierarkinë e ushqimit dhe të rrëzojë mishin nga kulmi i tij.
Duke pasur parasysh se fiksioni shpesh pasqyron ngjarje reale dhe çështje sociale, mund të ndodhë që metaforat e mishit përfundimisht të mos shfaqen në të. Sigurisht, nuk ka gjasa që gjuhët të ndryshojnë në mënyrë dramatike, por disa ndryshime në fjalorin dhe shprehjet me të cilat jemi mësuar janë të pashmangshme.
Sa më shumë të përhapet tema e veganizmit nëpër botë, aq më shumë do të shfaqen shprehje të reja. Në të njëjtën kohë, metaforat e mishit mund të fillojnë të perceptohen si më të fuqishme dhe imponuese nëse vrasja e kafshëve për ushqim bëhet e papranueshme nga shoqëria.
Për të kuptuar se si veganizmi mund të ndikojë në gjuhën, mbani mend se për shkak të luftës aktive të shoqërisë moderne me fenomene të tilla si racizmi, seksizmi, homofobia, është bërë shoqërisht e papranueshme përdorimi i fjalëve të caktuara. Veganizmi mund të ketë të njëjtin efekt në gjuhë. Për shembull, siç sugjerohet nga PETA, në vend të shprehjes së vendosur "vritni dy zogj me një gur", mund të fillojmë të përdorim shprehjen "ushqej dy zogj me një tortilla".
Megjithatë, kjo nuk do të thotë se referencat për mishin në gjuhën tonë do të zhduken menjëherë - në fund të fundit, ndryshime të tilla mund të zgjasin shumë. Dhe si e dini se sa të gatshëm do të jenë njerëzit për të hequr dorë nga deklaratat e synuara mirë me të cilat të gjithë janë mësuar kaq shumë?
Është interesante të theksohet se disa prodhues të mishit artificial po përpiqen të aplikojnë teknika për shkak të të cilave ai do të "gjakojë" si mishi i vërtetë. Megjithëse përbërësit shtazorë në ushqime të tilla janë zëvendësuar, zakonet mishngrënëse të njerëzimit nuk janë braktisur plotësisht.
Por në të njëjtën kohë, shumë njerëz me bazë bimore kundërshtojnë zëvendësuesit e quajtur "biftekë", "mish i grirë" dhe të ngjashme, sepse ata nuk duan të hanë diçka që është bërë që të duket si mish i vërtetë.
Në një mënyrë apo tjetër, vetëm koha do të tregojë se sa mund ta përjashtojmë mishin dhe kujtimet e tij nga jeta e shoqërisë!